Civic culture en alledaags burgerschap

Bestuurlijke kwaliteitsbewaking vereist aandacht voor beide kanten van de relatie burger-bestuur. De vormgeving van eigentijds bestuurlijk gezag verdient zorg, maar ook de invulling van eigentijds burgerschap � burgerschap dat `bij de tijd� is � verdient onverminderd aandacht. De WRR stelde in 1992 dat eigentijds burgerschap een zaak is van kunnen (mee-) regeren, alsook een zaak van (mede) geregeerd kunnen worden. Uit een recente WRR-studie komt naar voren dat de neiging om zich te schikken onder burgers zwakker is dan ooit. Maar ook het vermogen tot (mee-) regeren is niet optimaal. Naast mondige, `bedrijvige burgers� die hun eigen zaken wel kunnen en willen regelen zijn er ook groepen van `berustende burgers� en `bedreigde burgers� te onderscheiden die beperkte behoeften en/of beperkte mogelijkheden hebben om actief bij te dragen aan publiek beleid. Uitgaande van deze algemene probleemanalyse wordt in deze onderzoekslijn verder geredeneerd aan de hand van concrete cases van openbaar bestuur. Welke handelingsperspectieven, welke mogelijkheden en beperkingen, zijn er voor de versterking van de civic culture die voor modern netwerkbestuur onmisbaar is? Daarbij wordt aansluiting gezocht bij onderzoek naar de rol van everyday makers: `alledaagse fiksers� (zoals de inmiddels bekende Arie Schagen in Den Haag, waarover recent is gepubliceerd) die heel concreet, letterlijk in het `dagelijks bestuur�, invulling geven aan eigentijds burgerschap en bijdragen aan een civic culture die `bij de tijd� lijkt te zijn. Nader onderzoek naar deze actuele vorm van burgerschap is echter geboden. Wat zijn de mogelijkheden voor verdere ontwikkeling? Waar liggen de grenzen? Welke andere vormen van alledaags burgerschap (niet op papier maar in de praktijk van alledag) komen als interessante en realistische alternatieven naar voren?