Conflictafwikkeling

De uitkomst van aansprakelijkheidsprocedures hangt veelal af van de beschikbare bewijzen met betrekking tot de gestelde aansprakelijkheidsscheppende gedraging. Die bewijzen dient de rechter in zijn oordeelsvorming te betrekken. Het gaat daarbij om de bewijswaardering door de rechter. Gevolg van dit alles is dat de bewijswaardering op het terrein van het aansprakelijkheidsrecht van groot belang is.
Die bewijswaardering wordt vooralsnog echter stiefmoederlijk bejegend in de literatuur. Tot veel verder dan de frase dat een redelijke mate van zekerheid nodig is, of een synoniem daarvan, komt men over het algemeen niet. Nader onderzoek naar de vraag wanneer de rechter het bewijs geleverd mag achten, hoeveel zekerheid hij daarvoor nodig heeft, en of subjectieve dan wel objectieve overtuiging bereikt moet worden, lijkt dan ook gewenst en noodzakelijk.
De gestelde vragen zullen, op rechtsvergelijkende basis, onderzocht worden. Getracht zal worden om te komen tot beantwoording van die vragen en om te komen tot een meer bepaalde mate van zekerheid die nodig is om bewijs geleverd te mogen achten. Dat zou bereikt kunnen worden door uit te gaan van richtlijnen in de vorm van percentages.
In dit kader zal tevens een parallel getrokken worden met de huidige stand van zaken op het terrein van de rechtsvinding in het algemeen en de functie van de motivering door de rechter daarbij. Getracht zal worden de op dat terrein ontwikkelde noties door te trekken naar het terrein van de bewijswaardering.
De resultaten zullen gepubliceerd worden in de vorm van ��n of meer (internationale) artikelen.