Eigentijds bestuurlijk gezag

Schmitter definieert legitimiteit als `gezaghebbend machthebben�. Ziehier het probleem van hedendaags bestuurlijk leiderschap: asymmetrische machtsrelaties staan onder druk van horizontalisering, de vrijwillige aanvaarding van vertegenwoordigend bestuur is allerminst vanzelfsprekend, het recht om vertegenwoordigend te besturen en de verplichting om zich daarbij neer te leggen staan telkens weer ter discussie. Is bestuurlijk gezag in deze context nog te ontwikkelen? Volgens de verplaatsing-van-de-politiek-hypothese wordt dit steeds moeilijker. In dit project worden de mogelijkheden en de beperkingen van een rivale hypothese verkend: de verplaatsing, of beter de verbreiding van de politiek verslapt wellicht de bestuurlijke `macht over� haar omgeving, maar versterkt tegelijkertijd de bestuurlijke `macht om� met haar omgeving een productieve wisselwerking aan te gaan. Deze hypothese is ingegeven door recente ontwikkelingen in de Amerikaanse urban politics literatuur waarin de aandacht wordt gericht op de rol van strategische allianties, coalities en netwerken, waarin niet de idee van bestuurlijke beheersing (power-over) maar de idee van bestuurlijk mede-bewind (power-to) centraal staat. De Amerikaanse literatuur suggereert dat machtsspreiding en machtsdeling positief kunnen uitwerken op bestuurlijke effectiviteit en legitimiteit: concrete resultaten boeken en daar de handen voor op elkaar krijgen. Het is de vraag in hoeverre deze onderzoeksresultaten buiten de Amerikaanse stedelijke context, in het bijzonder in de Nederlandse stedelijke context, kunnen worden gerepliceerd. In dit project wordt bovendien de hypothese toegevoegd dat veel zal afhangen van de mate waarin interactief bestuur als `interactionistisch bestuur� optreedt.