Herijking primaat van de wetgever op het terrein van personen- en familierecht

De positieve plicht van de overheid om de burger te beschermen mondt - naast feitelijk over-heidsoptreden - dikwijls uit in wetgeving. Ten aanzien van de werking van de in de wetgeving neergelegde regels op het terrein van het personen- en familierecht kunnen vragen worden gesteld. Als voorbeeld moge dienen de problematiek van (de effectuering van) het omgangsrecht, dat als recht van de niet met het gezag belaste ouder is neergelegd (art. 1:377a BW), maar dat in de praktijk helaas niet altijd goed functioneert, zelfs niet als de rechter een om-gangsregeling heeft opgelegd.
De vraag waarom de beoogde doelen van wetgeving niet altijd bereikt worden zal in het onderzoek centraal staan, waarbij de effectuering van het omgangs-, informatie-, en consultatierecht veel aandacht zal krijgen.
Juist op het terrein van het personen- en familierecht is het van groot belang dat justitiabelen zelf ook als "rechter" de wetgeving ter zake opzij kunnen zetten en daarmee "eigen recht" (kunnen) scheppen; de legitimiteit en de werking van de wetgeving worden daardoor mede bepaald.