Legitimiteit en transformatie in het middenveld

Een sectorvergelijkend onderzoek, waarin wordt gekeken naar de praktische legitimeringsgronden van organisaties uit het middenveld. De speciale positie van deze organisaties in het publieke domein is traditioneel verklaard door theorie�n vanuit verschillende disciplines als de economie, de rechtswetenschap, de politicologie en de organisatiekunde. Deze verklaringen zijn echter om twee redenen problematisch. In de eerste plaats geldt dat het middenveld (maatschappelijke dienstverlening door organisaties die zijn ontstaan uit het zogenaamde particulier initiatief) in de afgelopen decennia aan sterke veranderingen onderhevig is geweest, zowel door maatschappelijke (sociale, economische, demografische) ontwikkelingen als door verschuivingen binnen sturingsarrangementen in het publieke domein. In het ene domein is hun strategische ruimte sterk vergroot, in anderen juist sterk beperkt. Die veranderingen regarderen naar het zich laat aanzien alle mogelijke typen van maatschappelijke organisaties. Maar in het bijzonder zijn ze van belang voor de zogenaamde dienstverleners: private organisaties die op grond van een wettelijke taak zijn belast met de zorg voor een bepaalde vorm van maatschappelijke dienstverlening (e.g. scholen, ziekenhuizen, woningbouwcorporaties).
Dat roept de vraag op of traditionele verklaringen (vooral gericht op ontstaan ervan) nog wel geldig zijn (voor de verklaring van voortbestaan). Verder is nog nooit bekeken hoe ze zich precies tot elkaar verhouden. Elk is in het verleden empirisch gefundeerd, maar hun onderlinge samenhang blijft onduidelijk. Hier ligt bij uitstek een taak voor een interdisciplinair vakgebied als de bestuurskunde. Het onderzoek zal de empirische waarde van de theorie�n zowel afzonderlijk als in samenhang bekijken. Daarvoor zal een vergelijkende empirische studie in verschillende sectoren (zorg, onderwijs, huisvesting) in verschillende landen (Nederland, Groot-Brittanni�, Duitsland) noodzakelijk zijn.