Abstract
Veel stadswijken ondergaan snelle veranderingen in hun sociale en fysieke samenstelling, gedreven door participatieve stedelijke ontwikkeling en planningspraktijken. Tegelijkertijd dragen bewoners met alledaagse activiteiten en sociale interacties ook bij aan het vormgeven van hun wijk. Zowel deze geplande processen als organische acties maken deel uit van wat bekend staat als placemaking.
De laatste jaren vindt placemaking steeds vaker plaats op sociale mediaplatforms zoals Facebook en WhatsApp. Dit proefschrift heeft onderzocht hoe sociale media de interacties en discussies rondom placemaking in Amsterdamse buurten hebben veranderd. Het onderzoek vond plaats tussen 2014 en 2022 en maakte gebruik van participerende observatie, diepte-interviews en inhoudsanalyse van geselecteerde Facebook-data.
Het onderzoek bestaat uit vier opeenvolgende casestudies. In de eerste is gekeken naar twee buurtblogs; één gericht op Amsterdam Noord en de andere op Bos en Lommer. Het onderzoek laat zien hoe op de blogs louter positieve verhalen over de buurt werden gedeeld, die vooral weerklank vonden bij hoogopgeleide nieuwkomers. Beide blogs zijn uitgegroeid tot grote gemeenschappen waar actieve deelnemers, bewust of onbewust, een alternatief beeld van hun buurt helpen vormen.
De tweede studie vergeleek twee Facebookgroepen gericht op Amsterdam-Noord. Het onderzoek heeft aangetoond dat gentrificatie-gerelateerde onderwerpen, emotionele gesprekken op gang brachten, die leidden tot twee botsende verhalen: één waarin de verandering in Noord werd gevierd en de andere waarin het verlies van identiteit werd betreurd. Na verloop van tijd ontwikkelden de Facebook groepen zich steeds meer als “echokamers” waarin alleen nog bepaalde meningen over de buurt worden gehoord. De conflictueuze wij-tegen-zij mentaliteit onder bewoners verhevigden door sociale media.
De derde studie onderzocht het gebruik van sociale media door de 'gebiedsmakelaars' van de gemeente in Amsterdam Noord, de belangrijkste contactpersonen voor bewoners. Uit het onderzoek kwam naar voren dat zij worstelden met de balans tussen online bereikbaar zijn en het zijn van officiële vertegenwoordigers. Sociale media missen de finesse en wendbaarheid die ze nodig hadden om met persoonlijke en emotionele gesprekken om te gaan, vooral wanneer er verhitte discussies ontstonden rond buurtkwesties.
De vierde studie onderzocht in hoeverre sociale media gebiedsmakelaars in Amsterdam Noord hielpen bij hun werkzaamheden, toen COVID-19 maatregelen, de mogelijkheid voor face-to-face interacties beperkten. Uit het onderzoek bleek dat hun gedwongen afhankelijkheid van digitale communicatie, vooral in buurten met een lagere sociaaleconomische status een significante impact had. Niet alleen omdat digitale technologie minder flexibiliteit in communicatie bood, maar omdat niet alle bewoners dezelfde toegang of vaardigheden hebben voor digitale communicatie, waardoor de ongelijkheden tussen en in buurten verergerden.
Samen laten de vier casestudies zien dat de impact van sociale media op placemaking, meer is dan alleen het bieden van een nieuw netwerk en communicatie en platform. Sociale media conversaties zitten vol emoties, die niet alleen gemeenschappen van gelijkgestemden helpen te creëren, maar ook vormgeven aan hoe mensen zich voelen over hun buurt en wat ze ervoor willen. Dit wordt online affectieve placemaking genoemd. Het onderzoek suggereert dat beleidsmakers deze significante invloed van sociale media op de buurtdynamiek moeten erkennen. Het onderzoek benadrukt het belang van training aan lokale ambtenaren om effectief te kunnen communiceren, en onderstreept de noodzaak van het stimuleren van inclusieve en constructieve online conversaties om de polarisatie te verminderen.
_
Many urban neighborhoods are undergoing rapid transformations in their social and physical makeup, driven by participative urban development and planning practices. Residents also contribute through everyday activities and social interactions, to shaping their neighborhood. Both these planned processes, as well as organic actions, are part of what is known as 'placemaking'.
In recent years, placemaking increasingly takes place on social media platforms like Facebook and WhatsApp. This dissertation explores how such social media have reshaped interactions and discussions surrounding placemaking in Amsterdam neighborhoods. The research took place between 2014 and 2022 and used participatory observation, in-depth interviews, and content analysis of selected Facebook data.
The research consisted of four sequential case studies. The first looked at two neighborhood blogs; one focusing on Amsterdam Noord and the other on Bos and Lommer. It showed how these blogs foster mostly positive neighborhood stories, resonating particularly with highly educated newcomers. Both blogs have grown into large communities where active participants, consciously or unconsciously, help to form an alternative image of their neighborhood.
The second study compared two Facebook groups within Amsterdam-Noord. It showed that gentrification-related topics sparked emotional exchanges, leading to two distinct narratives: one celebrating change in Noord, and the other lamenting its loss of identity. After a while both Facebook groups developed into 'echo chambers' where only certain opinions are heard. This reinforced a stronger us-versus-them mentality among residents and deepened local conflicts.
The third study investigated the use of social media by the municipality’s ‘area brokers’ in Amsterdam Noord, who are the main contact points for residents. The study found that area brokers struggled to balance being accessible online, while also being official representatives. Social media often lacked the finesse and maneuverability they needed to handle personal and emotional conversations, especially when heated discussions arose around neighborhood issues.
The fourth study explored the extent to which social media helped area brokers in Amsterdam Noord when COVID-19 restrictions limited face-to-face interactions. It showed that their forced reliance on mediated communication severely hampered them, especially in neighborhoods with lower socioeconomic status. Not just because digital communication did not offer the same flexibility as in-person conversations, but because not everyone has equal access or skills for digital communication, which exacerbate inequalities within and between neighborhoods.
Together, the four case studies show that the impact of social media on placemaking is going beyond just being a new networking and communication platform. Social media conversations are full of emotions, which not only help create communities of like-minded residents, but also shape how people feel about their neighborhood and what they want for it. This is called online affective placemaking. The research suggests that policymakers need to recognize the significant impact of social media on neighborhood dynamics. It also emphasizes the importance of providing training to local officials to effectively navigate social media platforms for neighborhood engagement. Lastly, it underscores the need for fostering inclusive and constructive online conversations to mitigate the polarization often observed in neighborhood discussions on social media.
De laatste jaren vindt placemaking steeds vaker plaats op sociale mediaplatforms zoals Facebook en WhatsApp. Dit proefschrift heeft onderzocht hoe sociale media de interacties en discussies rondom placemaking in Amsterdamse buurten hebben veranderd. Het onderzoek vond plaats tussen 2014 en 2022 en maakte gebruik van participerende observatie, diepte-interviews en inhoudsanalyse van geselecteerde Facebook-data.
Het onderzoek bestaat uit vier opeenvolgende casestudies. In de eerste is gekeken naar twee buurtblogs; één gericht op Amsterdam Noord en de andere op Bos en Lommer. Het onderzoek laat zien hoe op de blogs louter positieve verhalen over de buurt werden gedeeld, die vooral weerklank vonden bij hoogopgeleide nieuwkomers. Beide blogs zijn uitgegroeid tot grote gemeenschappen waar actieve deelnemers, bewust of onbewust, een alternatief beeld van hun buurt helpen vormen.
De tweede studie vergeleek twee Facebookgroepen gericht op Amsterdam-Noord. Het onderzoek heeft aangetoond dat gentrificatie-gerelateerde onderwerpen, emotionele gesprekken op gang brachten, die leidden tot twee botsende verhalen: één waarin de verandering in Noord werd gevierd en de andere waarin het verlies van identiteit werd betreurd. Na verloop van tijd ontwikkelden de Facebook groepen zich steeds meer als “echokamers” waarin alleen nog bepaalde meningen over de buurt worden gehoord. De conflictueuze wij-tegen-zij mentaliteit onder bewoners verhevigden door sociale media.
De derde studie onderzocht het gebruik van sociale media door de 'gebiedsmakelaars' van de gemeente in Amsterdam Noord, de belangrijkste contactpersonen voor bewoners. Uit het onderzoek kwam naar voren dat zij worstelden met de balans tussen online bereikbaar zijn en het zijn van officiële vertegenwoordigers. Sociale media missen de finesse en wendbaarheid die ze nodig hadden om met persoonlijke en emotionele gesprekken om te gaan, vooral wanneer er verhitte discussies ontstonden rond buurtkwesties.
De vierde studie onderzocht in hoeverre sociale media gebiedsmakelaars in Amsterdam Noord hielpen bij hun werkzaamheden, toen COVID-19 maatregelen, de mogelijkheid voor face-to-face interacties beperkten. Uit het onderzoek bleek dat hun gedwongen afhankelijkheid van digitale communicatie, vooral in buurten met een lagere sociaaleconomische status een significante impact had. Niet alleen omdat digitale technologie minder flexibiliteit in communicatie bood, maar omdat niet alle bewoners dezelfde toegang of vaardigheden hebben voor digitale communicatie, waardoor de ongelijkheden tussen en in buurten verergerden.
Samen laten de vier casestudies zien dat de impact van sociale media op placemaking, meer is dan alleen het bieden van een nieuw netwerk en communicatie en platform. Sociale media conversaties zitten vol emoties, die niet alleen gemeenschappen van gelijkgestemden helpen te creëren, maar ook vormgeven aan hoe mensen zich voelen over hun buurt en wat ze ervoor willen. Dit wordt online affectieve placemaking genoemd. Het onderzoek suggereert dat beleidsmakers deze significante invloed van sociale media op de buurtdynamiek moeten erkennen. Het onderzoek benadrukt het belang van training aan lokale ambtenaren om effectief te kunnen communiceren, en onderstreept de noodzaak van het stimuleren van inclusieve en constructieve online conversaties om de polarisatie te verminderen.
_
Many urban neighborhoods are undergoing rapid transformations in their social and physical makeup, driven by participative urban development and planning practices. Residents also contribute through everyday activities and social interactions, to shaping their neighborhood. Both these planned processes, as well as organic actions, are part of what is known as 'placemaking'.
In recent years, placemaking increasingly takes place on social media platforms like Facebook and WhatsApp. This dissertation explores how such social media have reshaped interactions and discussions surrounding placemaking in Amsterdam neighborhoods. The research took place between 2014 and 2022 and used participatory observation, in-depth interviews, and content analysis of selected Facebook data.
The research consisted of four sequential case studies. The first looked at two neighborhood blogs; one focusing on Amsterdam Noord and the other on Bos and Lommer. It showed how these blogs foster mostly positive neighborhood stories, resonating particularly with highly educated newcomers. Both blogs have grown into large communities where active participants, consciously or unconsciously, help to form an alternative image of their neighborhood.
The second study compared two Facebook groups within Amsterdam-Noord. It showed that gentrification-related topics sparked emotional exchanges, leading to two distinct narratives: one celebrating change in Noord, and the other lamenting its loss of identity. After a while both Facebook groups developed into 'echo chambers' where only certain opinions are heard. This reinforced a stronger us-versus-them mentality among residents and deepened local conflicts.
The third study investigated the use of social media by the municipality’s ‘area brokers’ in Amsterdam Noord, who are the main contact points for residents. The study found that area brokers struggled to balance being accessible online, while also being official representatives. Social media often lacked the finesse and maneuverability they needed to handle personal and emotional conversations, especially when heated discussions arose around neighborhood issues.
The fourth study explored the extent to which social media helped area brokers in Amsterdam Noord when COVID-19 restrictions limited face-to-face interactions. It showed that their forced reliance on mediated communication severely hampered them, especially in neighborhoods with lower socioeconomic status. Not just because digital communication did not offer the same flexibility as in-person conversations, but because not everyone has equal access or skills for digital communication, which exacerbate inequalities within and between neighborhoods.
Together, the four case studies show that the impact of social media on placemaking is going beyond just being a new networking and communication platform. Social media conversations are full of emotions, which not only help create communities of like-minded residents, but also shape how people feel about their neighborhood and what they want for it. This is called online affective placemaking. The research suggests that policymakers need to recognize the significant impact of social media on neighborhood dynamics. It also emphasizes the importance of providing training to local officials to effectively navigate social media platforms for neighborhood engagement. Lastly, it underscores the need for fostering inclusive and constructive online conversations to mitigate the polarization often observed in neighborhood discussions on social media.
| Original language | English |
|---|---|
| Awarding Institution |
|
| Supervisors/Advisors |
|
| Award date | 26 Jun 2024 |
| DOIs | |
| Publication status | Published - 26 Jun 2024 |