Alara: minimumregel of beginsel met aspiraties?

Alara is een algemeen bekend beginsel van milieurecht dat ook in de rechtspraak een belangrijke rol vervult. Tegelijkertijd roept het beginsel nog altijd veel vragen en discussie op, omdat niet duidelijk is in hoeverre economische factoren een rol mogen spelen bij het vaststellen van wat de grootst mogelijke bescherming van het milieu is die redelijkerwijs mag worden gevergd, of het stellen van prioriteiten en uitwisselen van milieugevolgen bij het terugdringen van de milieubelasting in bedrijven is toegestaan en of alara op het niveau van individuele vergunningvoorschriften, installaties, de inrichting als geheel of wellicht zelfs inrichting-overstijgend moet worden toegepast. Door de komst van de IPPC-richtlijn moeten deze vragen in een Europese context worden bezien. In dit artikel wordt daartoe een eerste poging ondernomen waarbij als rode draad fungeert of alara primair moet worden gezien als een minimumregel die verwijst naar de stand der techniek in een bedrijfstak of toch meer als een beginsel dat een zo hoog mogelijke bescherming verlangt voor het individuele geval.