Bestaat ‘de’ cultuurtoerist nog?

Cultuurtoerisme vormt al tientallen jaren een belangrijke groeimarkt (UNWTO, 2018). De wens om door lokaal erfgoed, artefacten en levensstijlen iets over andere culturen te leren, zorgt ervoor dat elk jaar honderden miljoenen mensen op zoek gaan naar culturele belevenissen. In het verleden was deze drijfveer grotendeels gebaseerd op wat culturen achterlieten - de fysieke, tastbare elementen van gebouwd erfgoed. Vandaag de dag vormen historische steden nog steeds een van de belangrijkste bestemmingen voor cultuurtoeristen, net als ten tijde van de ‘Grand Tour’ (Towner, 1985). Niettemin hebben de groei van steden en de toename van stedelijke creativiteit en diversiteit voor veel nieuwe aspecten van cultuurbeleving gezorgd. Cultuurtoerisme is niet alleen meer gebaseerd op tastbaar erfgoed uit het verleden, maar ook op hedendaagse cultuur en creativiteit, de aantrekkelijkheid van buurten en het dagelijks leven.
In dit paper gaan we in op recent onderzoek naar cultuurtoerisme en in het bijzonder op de achtergronden van mensen die een cultuurvakantie ondernemen en hun activiteiten ter plekke. Op basis van data uit het ATLAS-onderzoeksproject (2014) over cultuurtoerisme en het onlangs verschenen UNWTO rapport (2018) waarin de relaties tussen cultuur en toerisme centraal staan, worden de motieven van verschillende typen cultuurtoeristen en hun ‘interactie’ met de lokale cultuur beschreven.