De CSRD: beoogde gedragsverandering of louter transparantie?

Duurzaam ondernemen staat hoog op de agenda van EU- en nationale wetgevers, ondernemingen en belanghebbenden. Ontwikkelingen op het gebied van duurzaamheid vinden plaats in stroomversnelling, met een verschuiving van zachte wetgeving (soft law) richting harde wetgeving (hard law). Op het gebied van verplichte duurzaamheidsrapportage is de Corporate Sustainability Reporting Directive (“CSRD”) een belangrijk ijkpunt. Het doel van de CSRD is om vrijwillige duurzaamheidsrapportages te vervangen door een uniforme standaard, en daarbij ondernemingen aan te moedigen hun ondernemingsmodel en activiteiten aan te passen aan de doelstellingen van het Klimaatakkoord van Parijs. Als opvolger van de Non-Financial Reporting Directive (“NFRD”) uit 2014, zal de CSRD een nieuwe golf aan rapportageverplichtingen en -standaarden met zich meebrengen, met belangrijke gevolgen voor bestuurders en commissarissen. Dit maakt het essentieel voor ondernemingen om zich voor te bereiden op deze nieuwe regelgeving. Maar hoe? En leidt deze vorm van wetgeving daadwerkelijk tot duurzamer gedrag?

Dit artikel bespreekt de nieuwste ontwikkelingen in duurzaamheidsverslaggeving en de impact van de CSRD op risicogovernance en risicorapportage. Er zal in het licht van de CSRD worden bekeken welke maatregelen de onderneming dient door te voeren om te zorgen dat ze niet alleen compliant is met alle nieuwe wetgeving maar dat ze tevens de kans grijpt om als onderneming waarde te creëren op de lange termijn – zowel in haar eigen belang als die van haar stakeholders en de wereld waarin zij opereert.