De lange arm van het migratierecht: Over outsourcing en offshoring en de gevolgen voor het recht op een effectief rechtsmiddel

De Visumcode verplicht lidstaten om in hun nationale recht in een beroepsprocedure te voorzien als een visumaanvraag wordt afgewezen of een reeds afgegeven visum wordt ingetrokken of nietig verklaard. Aangezien veel lidstaten voor de Visumcode geen rechtsgang hadden in visumzaken, is deze verplichting een hele belangrijke stap richting effectieve rechtsbescherming in visumzaken, aldus Brouwer in 2015. Maar we zijn er nog niet, concludeerde zij op basis van haar analyse van de uitspraak Vethanayagam over visumvertegenwoordiging. Hoe zit het met het arrest R.N.N.S. en K.A.? Draagt deze uitspraak bij aan effectieve rechtsbescherming in visumzaken?
Twijfels of er wel sprake is van effectieve rechtsbescherming zijn ook geuit over de regels inzake vervoerdersaansprakelijkheid. Art. 6 van Richtlijn 2001/51/EG verplicht lidstaten weliswaar om in het nationale recht te voorzien in een beroepsmogelijkheid, maar dan wel een beroepsmogelijkheid voor de vervoerder die een, in het kader van vervoerdersaansprakelijkheid opgelegde, boete wil aanvechten. Er is geen verplichting om te voorzien in een rechtsmiddel voor een derdelander die te maken krijgt met een instapweigering omdat de vervoerder een boete voor het vervoeren van onjuist gedocumenteerde derdelanders wil voorkomen. Brengt het Blue Air-arrest een verbetering van de rechtspositie van de derdelander die de toegang tot een vliegtuig is ontzegd door een vervoerder die meent dat hij niet over de juiste documenten beschikt om de lidstaat van bestemming in te reizen?
Wat het visumbeleid en de regels inzake vervoerdersaansprakelijkheid delen, is dat derdelanders op het moment dat het hen onmogelijke wordt gemaakt om legaal (visa) dan wel fysiek (vervoerdersaansprakelijkheid) naar het grondgebied van de Europese Unie (EU) te reizen zich in een derde staat bevinden. Over de problemen die derdelanders ondervinden als zij hun zo’n besluit willen aanvechten, is al veel geschreven. De vraag die in deze bijdrage centraal staat, is of deze twee recente Hof uitspraken