Essays on consumer finance

This PhD thesis consists of four chapters and provides insights into the complex and understudied personal loan sector in the United States, examining effects of various regulatory restrictions on the supply of personal loans. Personal loans—those for a variety of purposes, such as debt consolidation, medical bills, or vacations—are provided by depository institutions, finance companies, and FinTech lenders, and are subject to a multilayered and dynamic regulatory environment. The first chapter examines the effects of the notoriously low Arkansas rate ceiling on credit use by nonprime consumers in the state, who are especially vulnerable to credit rationing because of the low-rate ceiling. The second chapter demonstrates that following the CARD Act, consumer finance loans were a substitute for subprime cards for risky consumers when rate ceilings permit such loans to be profitable. The third chapter shows that FinTech lenders partner with specialist banks in order to make use of the banks’ interest rate exportation ability (thus circumventing usury laws) and target marginal consumers located in states with low interest rate ceilings, where finance companies are unable to lend profitably. The fourth chapter reveals that the Payday Rule temporarily decreased the supply of consumer credit from finance companies, payday lenders, and vehicle title lenders, and led to a substitution between types of loans issued by finance companies.

-

Dit proefschrift bestaat uit vier hoofdstukken en biedt inzicht in de complexe en onderbelichte persoonlijke leningsector in de Verenigde Staten, waarbij de effecten van verschillende wettelijke beperkingen op het aanbod van persoonlijke leningen worden onderzocht. Persoonlijke leningen - voor verschillende doeleinden, zoals schuldconsolidatie, medische rekeningen of vakanties - worden verstrekt door depositobanken, financieringsmaatschappijen en FinTech kredietverstrekkers, en zijn onderworpen aan een gelaagde en dynamische regelgeving. Het eerste hoofdstuk onderzoekt de effecten van het notoir lage renteplafond van Arkansas op het kredietgebruik door consumenten in de staat die niet in de laagste prijsklasse zitten en die vanwege het lage renteplafond extra kwetsbaar zijn voor kredietrantsoenering. Het tweede hoofdstuk toont aan dat na de CARD Act, leningen voor consumentenfinanciering een substituut waren voor subprime kaarten voor risicovolle consumenten wanneer renteplafonds dergelijke leningen winstgevend maken. Het derde hoofdstuk laat zien dat FinTech kredietverstrekkers samenwerken met gespecialiseerde banken om gebruik te maken van het vermogen van de banken om rentetarieven te exporteren (en zo de woekerwetgeving te omzeilen) en zich te richten op marginale consumenten in staten met lage renteplafonds, waar financieringsmaatschappijen niet winstgevend kunnen lenen. Het vierde hoofdstuk laat zien dat de Payday Rule het aanbod van consumentenkrediet van financieringsmaatschappijen, betaaldagleners en voertuigkredietverstrekkers tijdelijk verminderde en leidde tot een substitutie tussen soorten leningen die door financieringsmaatschappijen werden verstrekt.