Geloof als taal en als overtuigingen

Mensen geloven verschillende dingen. Maar belangrijker nog, ‘geloven’ betekent voor de een iets anders dan voor de ander. De een hoort het eerste hoofdstuk van de Bijbel, het verhaal over de schepping in zes dagen, als een gedicht over het bestaan, vol verwondering en dankbaarheid, en een bevestiging van ons levensritme met de zevende dag, de sabbat, als dag van rust. Anderen zijn het gaan lezen alsof het een wetenschappelijke theorie is, en raken in een strijd gewikkeld met de biologie, geologie, en sterrenkunde. Wat mij betreft is het opvatten van geloof als wetenschappelijke kennis of politiek-maatschappelijke instructie, op gezag van goddelijke openbaring, een moderne misvatting. Geloof als geloof in exotische, achterhaalde, of politieke waarheidsclaims lijkt het dominante beeld van religie in de media te zijn geworden. Doet dat recht aan de aard van geloofsovertuigingen? In deze bijdrage gaat het over geloof als overtuigingen, dat wat er gezegd wordt, maar ook over het gebruik van religieuze verhalen en rituelen om het leven vorm te geven, geloof als taal.