Grenzen verleggen in een dialoog over watermonitoring: Beperkingen en kansen voor een transitie naar een bio-based economie

De transitie naar een duurzame economie gaat niet zonder slag of stoot. Op vele terreinen vinden technologische, maatschappelijke en bestuurlijke innovaties plaats die nodig zijn om deze overgang te bewerkstelligen. Zoals de theorie en empirie van transitiemanagement laten zien, ondervinden deze stapsgewijze innovaties – niches – waarbij veel partijen samenwerken hinder van systemische barrières, zoals de manier waarop wet- en regelgeving is ingericht maar ook hoe wetenschappers onderling concurreren. Dit zien we ook in de ontwikkeling van nieuwe en duurzame monitoringstools voor afvalstromen en de waterkwaliteit in een consortium van industrie, overheid en kennisinstellingen. Wij onderzochten of en hoe samenwerkende partijen konden reflecteren op botsende interpretaties en belangen. We interviewden deelnemers en anderen om de botsingen – hier discursief grenzenwerk genoemd – in kaart te brengen. Ook introduceerden we dit grenzenwerk expliciet in een experimentele dialoogsetting. Daarna evalueerden we of er reflectie ontstond op dat grenzenwerk, en of deelnemers grenzen konden
overschrijden en hun samenwerking en de innovatie voortgang boekten. We concluderen dat deelnemers op de routines reflecteerden. Bovendien ontwikkelden zij samen het grensconcept ‘levend water’, waarin waterkwaliteit op een meer integrale wijze benaderd wordt.