Het opendeurenbeleid in Oslo: Zowel het beginpunt als het slotakkoord

Achtergrond
In het Lovisenberg Diakonal Ziekenhuis werkt men met een recent geïntroduceerd opendeurenbeleid in (voorheen) gesloten psychiatrische opnameafdelingen voor mensen met een gedwongen opname in een acute psychiatrische crisis. Een moderne ggz die opvallend dichtbij een Nederlandse zorgorganisatie staat met dezelfde waarden en normen biedt een voorbeeld voor de implementatie van het opendeurenbeleid in Nederland.

Doel
Het opdoen van inspiratie voor het terugdringen van dwang in de klinische ggz en een nieuw kwaliteitsontwikkelings- en beoordelingsproces voor gesloten opname afdelingen in de Nederlandse ggz.

Methode
Met een delegatie ggz-professionals gingen we op werkbezoek bij het Lovisenberg Diakonal Hospital in Oslo om het opendeurenbeleid te observeren ter reflectie.

Resultaten
De basis van de werkwijze in Oslo was de pragmatische invoering van het opendeurenbeleid met een voorbereiding op basis van de dialoog en een daadwerkelijke implementatie op basis van evaluaties en creativiteit. De voorlopige resultaten waren positief en leken niet tot meer incidenten te leiden.

Conclusie
Het introduceren van een opendeurenbeleid is een duidelijk besluit op basis van de universele rechten van de mens en vraagt in de uitvoering veel ruimte voor exploratie. Betrokkenen committeren zich om datagedreven te innoveren en daarbij herstel- en teamuitkomsten van elkaar te onderscheiden. Deze werkwijze stimuleert een proces van ontwikkelingsgericht leren.