Identiteit en discriminatie van mensen met een migratie-achtergrond

Mensen met een eerste of tweede generatie migratie-achtergrond lopen een gerede kans op discriminatie. Van mensen met een Marokkaanse achtergrond heeft 72 procent een of meerdere keren discriminatie ervaren of twijfelde daarover. Voor mensen met een Turkse, Surinaamse, Antilliaanse en Midden- of Oost-Europese achtergrond zijn deze percentages respectievelijk 71, 70, 69 en 65. Het gaat hier hoofdzakelijk om discriminatie vanwege afkomst en betreft vooral mensen uit de tweede generatie. Tegelijk vormen de identiteiten van mensen met een migratie-achtergrond onderwerp van beleid en discussie. In publieke debatten duikt steeds weer de vermeende bedreiging van ‘de Nederlandse identiteit’ op. Politici proberen daarom al jaren migratie aan banden te leggen en migranten te verplichten hun identiteit aan te passen door in te burgeren.

Betrokken mensen ervaren zowel discriminatie als miskenning van hun identiteit. Beide zaken zijn nauw met elkaar verbonden. In dit artikel wil ik trachten de samenhang van beide zaken helder te maken en zal ik op zoek gaan naar de oorzaken ervan. Zo passeren sociaalpsychologische verklaringen en racismebenaderingen de revue. Ik kom uiteindelijk uit bij nationalisme als bron van discriminatie en de buitengewoon schadelijke rol van identiteitspolitiek.