Improving the understanding of self-regulation: Perspectives for forensic research and practice

Publiekssamenvatting
Het vermogen om je eigen gedrag, gevoelens en gedachten te beheersen is een belangrijke factor in alledaags succes. Het maakt dat je erin slaagt om verleidingen te weerstaan die niet goed voor je zijn op lange termijn, je succesvol je werk kan organiseren en je niet overmand wordt door je gevoelens op belangrijke momenten. Dit vermogen tot zelfregulatie is echter niet voor iedereen evident en een gebrek hieraan kan mogelijk leiden tot negatieve uitkomsten, waaronder antisociaal of crimineel gedrag. Het is van belang om zicht te krijgen op de ontwikkeling en mogelijke voordelen van behandeling van mensen met een criminele achtergrond, zeker wanneer er ook sprake is van mentale stoornissen. Binnen dit proefschrift hebben we gekeken naar enkele nog openstaande vragen met betrekking tot zelfregulatie, in relatie tot antisociaal gedrag, of in groepen met een geschiedenis van antisociaal gedrag. Allereerst hebben we gekeken naar de onderdelen van zelfregulatie binnen zowel de algemene populatie, als een groep van forensisch psychiatrische patiënten (mensen met een psychische stoornis en een verleden van crimineel gedrag). Hieruit bleek dat er binnen beide groepen een emotionele, gedragsmatige en cognitieve component te vinden was. Vervolgens was er ook de vraag of het wel zo is dat een gebrek aan zelfregulatie ook altijd leidt tot antisociaal gedrag, of dat antisociaal gedrag ook aan kan zetten tot verminderde zelfregulatie. Er werd gevonden dat vooral in de adolescentie, antisociaal gedrag invloed heeft op latere zelfregulatie, terwijl op volwassen leeftijd, zelfregulatie invloed heeft op later antisociaal gedrag. Aangezien zelfregulatie van belang is voor het plegen van latere delicten, hebben we ook de vraag gesteld of zelfregulatie verbetert doorheen de behandeling van forensisch psychiatrische patiënten. Er werd gevonden dat dit op kortere termijn (één jaar) enkel voor gedragsregulatie geldt. Op lange termijn (de hele behandelduur) werd er wel verandering gevonden voor de meeste patiënten voor zowel gedrags- als emotie regulatie. Ten slotte hebben we gekeken naar de externe elementen waar deze drie aspecten van zelfregulatie mee samenhangen bij forensische patiënten. Hier werd gevonden dat vooral emotieregulatie erg belangrijk was, aangezien dit samenhing met traumatische ervaringen in de kindertijd, identiteitsproblemen en alle gemeten persoonlijkheidsproblemen. Ook gedragsregulatie hing samen met identiteitsproblemen en persoonlijkheidsproblemen, met name antisociale persoonlijkheidstrekken. Cognitieve (gedachten) regulatie hing echter enkel samen met twee gemeten persoonlijkheidstrekken (antisociale en angstige trekken). Op basis van dit onderzoek kunnen we ten eerste concluderen dat het van belang is om naar zelfregulatie te kijken vanuit het perspectief van de verschillende onderdelen (gedrag, gevoelens en gedachten). Ten tweede is het in de adolescentie mogelijk belangrijk om antisociaal gedrag te beperken en mogelijkheden aan te bieden om zelfregulatie te verbeteren, zodat dit op latere leeftijd niet naar meer antisociaal gedrag lijdt. Ten derde kunnen we vaststellen dat, hoewel veranderingen in patiënten op korte termijn mogelijk niet sterk naar voor komen, er doorheen de hele behandeling een goede kans op verbetering is. Ten slotte kunnen we concluderen dat zelfregulatie samenhangt met verschillende klinische constructen en dat een mogelijke focus op deze elementen in de behandeling (bijvoorbeeld traumabehandeling) ook kan helpen in het verbeteren van zelfregulatie.
 
English public summary
The ability to control your own behavior, emotions, and thoughts is important in life and an important factor for everyday success. It means you can resist temptations that will have long-term negative consequences, successfully organize your work, and make sure you are not overpowered by emotions in important moments. This ability is technically termed “self-regulation” and is not natural to everyone. A lack of self-regulation can lead to negative outcomes, including antisocial and criminal behavior. It is important to gain perspective on the development and possible benefits of treating self-regulation in people with a criminal background, especially if there are also mental health issues. Within this dissertation, some open questions related to self-regulation, and especially in relation to antisociality, are further investigated. Firstly, we looked at the components of self-regulation both in the general population and in a group of forensic psychiatric patients (people with a mental illness and a criminal history). An emotional, behavioral and cognitive component was found in both groups. Next, we examined if a lack of self-regulation always precedes and leads to antisocial behavior, or if antisocial behavior can also precede and lead to a lack of self-regulation. We found that, mainly in adolescence, antisocial behavior predicts future problems in self-regulation, whereas low self-regulation in adulthood influences future antisocial behavior. Since self-regulation is an important factor later offending, our next question was whether self-regulation improves during the treatment of forensic psychiatric patients. In the short-term (one year) there was only appreciable change in behavioral regulation. In the long-term (throughout treatment). most patients showed changes in both behavioral and emotion regulation. Lastly, we looked at external elements that might be related to the three aspects of self-regulation in forensic patients. We found that emotion regulation was very important for other clinical aspects as it was associated with traumatic childhood experiences, identity problems, and personality problems. Behavioral regulation was also associated with identity problems and some personality problems, most notably antisocial personality traits. Cognitive regulation was only related to two of the measured personality traits (antisocial and anxious traits). Based on this research, we can firstly conclude that it is important to look at self-regulation from the perspective of its different components (emotion, behavior and cognition). Secondly, it might be important to limit antisocial behavior in adolescence and offer opportunities to improve self-regulation in the aftermath of emerging antisociality, so that it does not lead to more antisocial behavior in adulthood. Thirdly, we can conclude that although there are no strong changes in patients in the short term, changes are likely to occur throughout treatment in the long term. Finally, it is possible to conclude that self-regulation is associated with different clinical constructs, and that a possible focus on these constructs in treatment (for example trauma-focused treatment) might help improve self-regulation.