Abstract
Wat fijn dat Kardinaal Müller in KN 48 pleitte voor ruimte voor een vrije mening in de kerk: het is geenszins nodig Franciscus’ doen en laten in z’n geheel absoluut en onvoorwaardelijk te omarmen. Die ruimte heeft diepe wortels. De kardinaal-theoloog verwees naar Christus: het is zijn kerk, niet die van de paus. Hij had overigens ook nog de heilige Geest, ‘hiërarchie van waarheden’, ‘sensus fidei’, dialoog en geweten kunnen noemen. Je mag dus gerust twijfels hebben over de recente Chinapolitiek, zo Müller. Ruimte geven moeten echter niet alleen paus Franciscus fans, maar alle gelovigen, inclusief de hiërarchie, inclusief de conservatief-orthodoxe vleugel in de kerk (of hoe je dat ook beter noemt). Er is ook vrije ruimte bij wat conservatief-orthodoxe kringen dierbaar is, zoals Benedictus’ besluit om de vetus ordotoe te laten, of de vertaalinstructie Liturgicam authenticam. Spiritueel-theologisch is de ruimte van belang omdat we zoeken naar de waarheid, en daarin onderweg zijn. Kunnen we ieder haar of zijn zoektocht gunnen? Kunnen we de tocht samen maken, en van elkaar leren?
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Pages (from-to) | 7-7 |
| Number of pages | 1 |
| Journal | Het Katholiek Nieuwsblad |
| Publication status | Published - 14 Dec 2018 |
Keywords
- kardinaal Müller
- eigen mening
- gehoorzaamheid