Onbehagen omsmeden tot vernieuwingkracht: Over het onbehagen in de verzorgingsstaat en democratische interventies die het weg kunnen nemen.

Het onderzoek van Femke Roosma focust op de sociale legitimiteit van de verzorgingsstaat: welke aspecten van sociaal beleid worden gesteund en om welke reden, hoe krijgt onderlinge solidariteit vorm, en hoe verhoudt sociaal beleid zich tot die opvattingen? In dit essay laat Roosma zien wat de grootste bronnen van onbehagen zijn met betrekking tot ons sociale stelsel en doet zij voorstellen voor oplossingsrichtingen die dat onbehagen zouden kunnen wegnemen. In het eerste deel van het essay komen vragen aan de orde als: In hoeverre is de steun voor regelingen afhankelijk van het inkomen dat men heeft? Op basis van welke principes vindt men dat men recht heeft op hulp, steun of een uitkering? Hoe komt het dat mensen geen gebruik maken van een regeling waar ze recht op hebben? In het tweede deel van het essay bespreekt zij interventies die dit onbehagen zouden kunnen wegnemen. Daarbij wordt zij geïnspireerd door Joop den Uyl, die onbehagen wilde omzetten in vernieuwingskracht door de samenleving verder te democratiseren. Het resultaat is een verhelderend en inspirerend betoog voor iedereen die zich interesseert voor het huidige onbehagen in de verzorgingsstaat.