Ongelijke gelijke behandeling van derdelanders: Het recht op sociale zekerheid nader bepaald

Derdelanders worden door het HvJ EU buiten de werkingssfeer van de gelijke behandelingsbepaling van art. 18 VWEU gehouden. Ondanks de intenties van de Tampere conclusies uit 1999 worden zij nog niet altijd gelijk behandeld aan de onderdanen van hun gastlidstaat. Niettemin is op basis van gelijke-behandelingsbepalingen uit verschillende EU-richtlijnen die de verblijfsrechtelijke status van derdelanders in een gastlidstaat bepalen, bij onderwerpen als sociale zekerheid toch een verregaande vorm van bescherming tegen ongelijke behandeling te ontwaren. Die gelijke behandeling is per richtlijn verschillend vormgegeven, waardoor er een zeer complex juridisch beeld ontstaat. Dat is de conclusie van Paul Minderhoud en Helen Oosterom-Staples uit hun uitgebreide analyse van vier richtlijnen inzake de verblijfsrechtelijke positie van derdelanders en de daarbij horende rechtspraak van het HvJ EU: de Langdurig ingezetenenrichtlijn, de (herziene), Blauwe kaartrichtlijn, de GVVA-richtlijn en de Kwalificatierichtlijn. Ze eindigen met de bespreking van enkele recente EU-wijzigingsvoorstellen en een kritische kanttekening bij de keuze van het Hof van Justitie om derdelanders buiten de werkingssfeer van art. 18 VWEU. te houd