Post-truth and Epistemic Agency

Nepnieuws, samenzweringstheorieën, echokamers, alternatieve feiten. Ons politieke landschap lijkt zich in een crisis van kennis te bevinden: een ‘post-truth’ toestand waarin emoties en persoonlijke overtuigingen belangrijker zijn dan feiten. Dit is niet alleen een probleem voor kennis maar ook voor democratie: politici liegen schaamteloos, en burgers kunnen het niet eens worden over de feiten, laat staan over beleid.

Deze dissertatie geeft antwoord op de vraag hoe post-feitelijke communicatie daarnaast ook ons vermogen beïnvloedt te navigeren in een wereld van informatie. Dit vermogen is gestoeld op verschillende houdingen en vaardigheden, zoals (zelf)vertrouwen, openheid van geest en het kunnen herkennen van betrouwbare bronnen. De dissertatie bestaat uit vier studies van post-feitelijke praktijken die deze eigenschappen op verscheidene wijze ondermijnen: (1) post-truth retoriek, (2) populisme en echokamers, (3) vals evenwicht in traditionele media en (4) emotionele manipulatie op online platforms. Alle vier praktijken, zo toon ik aan, maken ze het moeilijker om kennis te vergaren of te delen. Bijvoorbeeld door verwarring te zaaien, wantrouwen of negatieve emoties aan te wakkeren, of bewijs te vertroebelen. Bovendien bereikt in elk van studies een machtig individu of instituut dit resultaat door het debat te herstructureren en de aandacht te manipuleren.

Deze centrale bevindingen uit de dissertatie dragen bij aan ons inzicht in de precieze aard van hedendaagse politieke uitdagingen. Ze bieden een beginpunt om na te denken over verantwoordelijkheid en weerstand. Ten slotte kunnen ze richting geven aan verder onderzoek naar manipulatie, zelfvertrouwen en de psychologie van politieke kennis.

_
 
Fake news, conspiracy theories, echo chambers, alternative facts. Our political landscape appears to face a crisis of knowledge: a ‘post-truth’ state in which emotions and personal convictions are more important than facts. This is not only a problem for knowledge but also for democracy: politicians shamelessly lie, and citizens cannot agree about the facts, let alone about policy.

This dissertation answers the question how post-truth communication in addition affects our ability to navigate in a world of information. This ability is based on various attitudes and skills, such as (self-)trust, open-mindedness and being able to discern trustworthy sources. The dissertation consists of four studies of post-truth practices which undermine those properties in various ways: (1) post-truth rhetoric, (2) populism and echo chambers, (3) false balance in traditional media, and (4) online emotional manipulation. All four practices, I demonstrate, make it harder to acquire or share knowledge. For instance by sowing confusion, instilling distrust or negative emotions, or obscuring evidence. Moreover, I argue that in each of these studies a powerful individual or institution achieves this result by restructuring the debate and misdirecting attention.

These central findings from the dissertation contribute to our insight in the precise nature of the contemporary political predicament. They offer a starting point for thinking about responsibility and resistance. Finally, they can give shape to further research into manipulation, self-trust, and the psychology of political knowledge.