Schijnhuwelijk in de successiewet

Centraal in deze bijdrage staat een casus die door Van Mourik werd geschetst in een artikel in NJB uit 2007. Het geregistreerd partnerschap tussen tante en nichtje is volgens Van Mourik een ‘estateplanningstool’ die door de estate planner kan worden ingezet. Hij haast zich om daaraan toe te voegen dat het oneigenlijk gebruik in zijn ogen geen diskwalificatie inhoudt maar dat er sprake is van ‘creatief gebruik’ van de rechtsfiguren die door de wetgever worden aangeboden. Uit het artikel blijkt dat ik deze mening niet deel als het gaat om de tante-nichtje-casus. Het is geen creatief gebruik van het instituut huwelijk maar juist een praktijk die de rechtvaardiging van de bijzondere behandeling van partners in de Successiewet ondermijnt. Het is in mijn ogen evenmin een estateplanningstool. De boedelmenging zou naar mijn mening op basis van een zelfstandige fiscaalrechtelijke kwalificatie kunnen worden aangemerkt als een gift. De partnerschapsfaciliteiten zijn gebaseerd op de continuïteits- en verzorgingsgedachte. Als het huwelijk hoofdzakelijk is aangegaan (en tot het overlijden gecontinueerd) vanwege die faciliteiten, kan naar mijn mening met een beroep op fraus legis de toepassing daarvan worden gew