Three essays on wage compensation and flexible contracts

The dissertation comprises three papers that collectively explore the dynamics of wage compensation and flexible contracts, particularly in the context of the Netherlands and the Eurozone.
The first chapter explores the effect of Information and Communication Technology (ICT) capital and skill complementarity on the finance wage premium in the Netherlands post-Global Financial Crisis. Utilizing a comprehensive worker-firm panel, the chapter employs additive worker and firm fixed-effect models to correct for unobserved heterogeneity. Findings reveal a substantial finance wage premium in both fixed- and full-hourly wages. However, the complementarity between ICT capital spending and high-skilled worker proportion significantly diminishes these premiums, especially in fixed wages.
The second chapter investigates the macroeconomic consequences of flexible contracts in the economy, drawing upon Dutch data. Utilizing a New Keynesian model that incorporates both permanent and flexible jobs, the chapter explores how incomplete markets and labor market transitions affect macroeconomic stability. The findings indicate that flexible contracts play a crucial role in macroeconomic stabilization; however, this benefit is counterbalanced by increased employment instability among flexible workers. The chapter reveals a non-monotonic relationship between welfare and the prevalence of flexible contracts, providing essential policy insights for countries with dual labor markets.
The third chapter develops a Dynamic-Stochastic-General-Equilibrium (DSGE) model to analyze the macro welfare effects of flexible labor contracts. Incorporating two labor sectors—fixed and flexible—into the model and using Eurozone data for calibration, the chapter finds that welfare increases with wage rigidity in the fixed sector in a benchmark currency union economy. Conversely, in an economy with inflation targeting, increased wage rigidity reduces welfare. The chapter underscores the pivotal role of working-hour flexibility in these dynamics. Crucially, it suggests strikingly different optimal sizes for the flexible labor sector in currency union economies (0%) and inflation-targeting regimes (100%). This outcome is attributed to the high consumption fluctuations in flexible labor arrangements within currency unions, which negate the benefits of production flexibility. The chapter thus highlights significant welfare concerns regarding the expansion of flexible labor sectors in the Eurozone, urging policymakers to carefully regulate labor flexibility in this context.

======

Het proefschrift bestaat uit drie artikelen die gezamenlijk de dynamiek van looncompensatie en flexibele contracten onderzoeken, met name in de context van Nederland en de Eurozone. Het eerste hoofdstuk onderzoekt het effect van kapitaal en vaardigheidscomplementariteit in Informatie- en Communicatietechnologie (ICT) op de financiële loonpremie in Nederland na de Wereldwijde Financiële Crisis. Door gebruik te maken van een uitgebreid werknemer-bedrijfspanel, past het hoofdstuk additieeve werknemer- en bedrijfsfixedeffect modellen toe om voor onwaargenomen heterogeniteit te corrigeren. De bevindingen onthullen een aanzienlijke financiële loonpremie voor zowel vaste als volledige uurlonen. Echter, de complementariteit tussen ICT-kapitaaluitgaven en het aandeel hoogopgeleide werknemers vermindert deze premies aanzienlijk, vooral bij vaste lonen. Het tweede hoofdstuk onderzoekt de macro-economische gevolgen van flexibele contracten in de economie, gebruikmakend van Nederlandse gegevens. Met een Nieuw-Keynesiaans model dat zowel vaste als flexibele banen omvat, verkent het hoofdstuk hoe onvolledige markten en arbeidsmarktransities de macro-economische stabiliteit beïnvloeden. De bevindingen geven aan dat flexibele contracten een cruciale rol spelen in macro-economische stabilisatie; dit voordeel wordt echter tenietgedaan door een toegenomen werkgelegenheidsonstabiliteit onder flexibele werknemers. Het hoofdstuk onthult een niet-monotone relatie tussen welzijn en de prevalentie van flexibele contracten, wat essentële beleidsinzichten biedt voor landen met duale arbeidsmarkten. Het derde hoofdstuk ontwikkelt een Dynamisch-Stochastisch-Algemene-Evenwichtsmodel (DSGE) om de macro welzijnseffecten van flexibele arbeidscontracten te analyseren. Door twee arbeidssectoren - vast en flexibel - in het model op te nemen en Eurozonegegevens te gebruiken voor de kalibratie, vindt het hoofdstuk dat welzijn toeneemt met loonstarheid in de vaste sector in een benchmark-economie van een muntunie. Omgekeerd, in een economie met inflatiedoelstellingen, vermindert een toegenomen loonstarheid het welzijn. Het hoofdstuk benadrukt de cruciale rol van flexibiliteit in arbeidsuren in deze dynamiek. Cruciaal is dat het opvallend verschillende optimale grootes voor de flexibele arbeidssector in muntunie-economieën (0%) en inflatiedoelregimes (100%) suggereert. Deze uitkomst wordt toegeschreven aan de hoge consumptieschommelingen in flexibele arbeidsregelingen binnen muntunies, die de voordelen van productieflexibiliteit tenietdoen. Het hoofdstuk benadrukt dus aanzienlijke welzijnszorgen met betrekking tot de uitbreiding van flexibele arbeidssectoren in de Eurozone en dringt er bij beleidsmakers op aan om arbeidsflexibiliteit in deze context zorgvuldig te reguleren