Veiligheid als domaine réservée op het terrein van visa, asiel en immigratie

Het begrip openbare orde en nationale veiligheid heeft van het Hof van justitie EG een restrictieve invulling gekregen als het gaat om de toelating en verblijf van onderdanen van de lidstaten in een andere lidstaat van de Europese Unie. Met de invoering van titel IV EG is de Gemeenschap bevoegd om maatregelen inzake visa, asiel en immigratie van buiten de EU vast te stellen. In tegenstelling tot het reguliere recht inzake het vrije van personen kent titel IV EG een bepaling die de lidstaten bevoegd laat om maatregelen te treffen als zij een gevaar voor hun openbare orde en/of nationale veiligheid vrezen. De omvang van deze bevoegdheid is niet omlijnd. In deze bijdrage probeert schrijver vast te stellen of er sprake is van een exclusieve bevoegdheid of dat het Gemeenschapsrecht lidstaten toch nog beperkingen oplegt bij de uitoefening van deze bevoegdheid. Gekeken wordt onder meer naar de voorstellen voor wetgeving die in het kader van titel IV reeds zijn gepresenteerd waarin een bepaling inzake de openbare orde en nationale veiligheid en de vergelijkbare bepaling in de Schengenovereenkomst. De conclusie is dat deze in absolute bewoordingen gestelde bevoegdheden waarschijnlijk minder exclusief zijn dan op het eerste gezicht zou worden aangenomen.